“Maar wij stellen het wel op prijs van u te vernemen, welke uw denkbeelden zijn, want wat deze sekte betreft, ons is bekend, dat zij overal tegenspraak vindt.” Handelingen 28:22

Schriftlezing Handelingen 28:22:
“En toen wij te Rome aangekomen waren, kreeg Paulus verlof op zichzelf te wonen met de soldaat die hem bewaakte. En het geschiedde na drie dagen, dat Paulus de voormannen der Joden samenriep, en toen zij bijeen gekomen waren, zeide hij tot hen: Mannen broeders, ofschoon ik niets gedaan heb tegen ons volk of de voorvaderlijke gewoonten, ben ik uit Jeruzalem gevankelijk overgeleverd in de handen der Romeinen, die na onderzoek mij wilden vrijlaten, omdat er bij mij van geen halsmisdaad sprake was. Maar toen de Joden in verzet gingen, werd ik genoodzaakt mij op de keizer te beroepen; niet, dat ik mijn volk van iets wilde beschuldigen. Daarom heb ik verzocht u te zien en toe te spreken, want om de hoop van Israël draag ik deze keten. Maar zij zeiden tot hem: Wij voor ons hebben geen brieven over u uit Judea ontvangen, en ook is niemand van de broeders iets kwaads van u komen boodschappen of spreken. Maar wij stellen het wel op prijs van u te vernemen, welke uw denkbeelden zijn, want wat deze sekte betreft, ons is bekend, dat zij overal tegenspraak vindt. En nadat zij een dag met hem hadden afgesproken, kwamen verscheidene tot hem in zijn verblijf, wie hij met nadruk het Koninkrijk Gods voorstelde, pogende hen te overtuigen ten opzichte van Jezus, uit de wet van Mozes en de profeten, van de vroege morgen tot de avond toe. En sommigen gaven wel gehoor aan wat gezegd werd, maar anderen bleven ongelovig; en zonder het eens geworden te zijn, gingen zij uiteen, nadat Paulus dit ene woord gesproken had: Terecht heeft de heilige Geest door de profeet Jesaja tot uw vaderen gesproken, zeggende: Ga heen tot dit volk en zeg: Met het gehoor zult gij horen en gij zult het geenszins verstaan, en ziende zult gij zien en gij zult het geenszins opmerken; want het hart van dit volk is vet geworden, en hun oren zijn hardhorend geworden, en hun ogen hebben zij toegesloten, opdat zij niet zien met hun ogen en met hun oren niet horen en met hun hart niet verstaan en zij zich bekeren, en Ik hen zou genezen. Het zij u dan bekend, dat dit heil Gods aan de heidenen gezonden is; die zullen dan ook horen! En nadat hij dit gezegd had, gingen de Joden al redetwistende heen. En hij bleef de volle termijn van twee jaar in zijn eigen gehuurde woning, en ontving allen, die tot hem kwamen, predikende het Koninkrijk Gods, en onderricht gevende aangaande de Here Jezus Christus met alle vrijmoedigheid, zonder enige belemmering.”

Boodschap
Met de laatste Zondag van het jaar is dit ook de laatste van de studies uit het Boek Handelingen. Na veel wederwaardigheden is Paulus eindelijk in Rome aangekomen. Op zichzelf is dit al bijzonder. Er was meer kans, dat hij er nooit zou komen, dan wel. Het valt op, dat hij ook hier weer begint om zich met de Joodse gemeenschap in verbinding te stellen. Hij had kunnen denken, ik heb nu al zoveel met de Joden meegemaakt, hier begin ik er niet aan. Maar nee, zonder berekening, volbrengt hij zijn taak en roeping tot het einde. Het evangelie moest in alle consequenties eerst aan de Joden gebracht worden. Daarin ging hij tot het uiterste. Door de vrijheid van beweging, die hij van de Romeinen kreeg, liet hij de Joodse leiders van Rome bij zich uitnodigen. Maar niet alleen zij, allen die bij hem binnenkwamen, waren welkom. Ze kregen allemaal dezelfde boodschap te horen. Wie dat allemaal geweest zijn, is niet bekend.
Paulus vertelde de Joodse leiders waarom hij in Rome was. Zij wisten niets af van Paulus maar hadden wel gehoord van een sekte die actief was. Ze wilden er graag meer van weten. Daarom maakten ze een afspraak. Het voordeel voor Paulus was, dat zij niet vooraf een oordeel over hem hadden. Hij kon als het ware op een schone lei beginnen. Hun nieuwsgierigheid was wel geprikkeld omdat ze gehoord hadden, dat deze sekte overal op kritiek stuitte. Nu konden ze het met eigen oren uit de eerste hand horen. Paulus handelde met nadruk over het Koninkrijk Gods, waar elke Jood naar uitzag.

Aan de hand van het Oude Testament probeerde hij hen te overtuigen over Jezus als de Messias. Dit onderhoud nam de hele dag in beslag. Het werd laat voordat het gezelschap al discuterend uiteenging. Onderling waren ze het er niet over eens. Het gezelschap was verdeeld. Sommigen accepteerden de uitleg van Paulus, anderen niet. Onder aanhaling van de woorden van de profeet Jesaja liet Paulus er geen misverstand over bestaan, dat ze wel hoorden, maar niet zouden begrijpen. Er stond een groot obstakel in de weg. Zij hadden in de loop van de tijd en door de ontstane traditie een beeld opgebouwd van de dingen, zoals zij vonden, dat die waren. Maar die opvattingen klopten niet met Gods Woord. Maar daar hadden ze geen oog en geen begrip voor. Hun opvattingen waren onaantastbaar. Wie er anders over dacht, was abuis.

Deze ontmoeting werd het grote breekpunt. Dit was een gebeurtenis van de eerste orde en van grote betekenis. Deze breuk betekende, dat de weg volkomen vrijgemaakt werd, zodat het Evangelie ook ons zou kunnen bereiken. Het heil is uit de Joden, maar ze verwierpen het. Dit was een zeer tragische ontwikkeling. Paulus zei, dat de heidenen, u en ik, het Evangelie dan zouden horen. En ze hebben het ook gehoord! Hoewel dit vandaag glashard ontkend wordt, en er geen verwijzing naar God in de Europese Grondwet mag staan, heeft de hele Europese cultuur Joods-christelijke wortels.

Sinds de Franse Revolutie heeft de “moderne tijd” met God afgerekend. Het was te voorzien, dat dit vast zou lopen. Tegen het einde van de 20e eeuw werd openlijk toegegeven, dat de mens niet zonder god of godsdienst kan leven. En als het dan niet de God van de Bijbel is, maken ze er zelf een. In den beginne zei God: “laat Ons mensen maken. De afvallige mens heeft er van gemaakt: Laat ons goden maken, naar ons beeld en gelijkenis. Over waar dat toe geleid heeft staan de kranten en de nieuwsberichten bol. Over denkbeelden gesproken.

Het Evangelie van Jezus Christus is altijd tegengestaan, Het dwingt altijd tot een keus, voor of tegen. Het Evangelie is niet neutraal. Uit het gelezen gedeelte bleek dat het de toehoorders verdeelde. Sommigen zijn vóór, anderen zijn tegen. Het Evangelie dwingt tot die keus. Niet naar het Evangelie willen luisteren en God negeren, het schijnt allemaal te kunnen.

Om mensen voor het Evangelie te interesseren worden allerlei methodes en strategieën bedacht. Soms lijkt een bepaalde aanpak te werken. We horen van kerken waarvan het ledental explosief groeit. Het Evangelie wordt op eigentijdse wijze gebracht.

In apart artikel op de website komt een analyse van de reacties op de Evangelieverkondiging van Paulus op zijn zendingsreizen. In Handelingen 9 tot 28 zijn niet minder dan vierentwintig reisverslagen waaruit de reacties blijken. In al die gevallen was er Evangelieverkondiging. In geen enkel geval paste Paulus de boodschap aan om relevant te zijn, om dit vaak gebruikte woord voor zulke gevallen eens te gebruiken. Overal was tegenstand. Er was genoeg reden voor Paulus om te zeggen, dat het allemaal geen zin had. Meer dan genoeg reden om er mee op te houden. Maar hij ging volhardend verder. Hij volhardde tot voor de troon van de keizer van Rome. Niemand zal toch willen beweren dat Paulus moest nog veel moest leren, omdat hij een beginneling was.

Als er vandaag over explosieve groei van sommige Gemeenten wordt gesproken moet de vraag gesteld worden: groei, op grond van wat? Bekering tot wie of wat? Tot Christus of tot een bepaalde levensstijl? Paulus voerde een strijd op de knieën. Hedendaagse gemeentegroei methodes en management zijn geen alternatief voor de Heilige Geest. Een grote toeloop van mensen bewijst op zichzelf niets. Groei op zich is geen bewijs van Gods zegen. Gods roeping voor de Gemeente is, dat ze als een lichtend licht in de wereld staat. Nu lijkt het er maar al teveel op, dat de wereld de dienst in de kerk uitmaakt. Dan is groei geen zegen maar een ramp. Bij Paulus was het in ieder geval niet zo. Aan het einde van zijn loopbaan kon hij zeggen: “Ik heb de goede strijd gestreden, ik heb mijn loop ten einde gebracht, ik heb het geloof behouden; voorts ligt voor mij gereed de krans der rechtvaardigheid, welke te dien dage de Here, de rechtvaardige rechter, mij zal geven, doch niet alleen mij, maar ook allen, die zijn verschijning hebben liefgehad.” 2 Timotheüs 4:7-8

Amen.

Drs. K. van Berghem (deze preek is afkomstig van www.oncedelivered.org op deze website kunt u meerdere preken van Drs. Van Berghem lezen en beluisteren).