Uit God geboren…! Wat leert de Bijbel over het christen leven?

Veel christenen vinden het moeilijk om uit te leggen wat ze geloven en wat dat geloof in hun leven uitwerkt. Dat maakt de Kerk als geheel zwak en dat zou niet zo moeten zijn. De Bijbel is daarentegen helder en duidelijk. Daarom moet de prediking en het Bijbels onderwijs ook helder en duidelijk zijn! Niet moeilijk, wollig of ingewikkeld. Kortweg: een christen is iemand in wie Christus woont. Een christen is iemand die tweemaal is geboren, eerst natuurlijk uit natuurlijke ouders en daarna uit God, door de Heilige Geest uit God.

Met deze inleiding is de volgende vraag gerechtvaardigd: bent u een christen? Christenen zijn uit God geboren en worden daarom in de Bijbel kinderen van God genoemd. Dat is ook logisch, want zoals we door onze natuurlijke geboorte kinderen van onze ouders zijn, zo zijn we door onze geestelijke geboorte – wedergeboorte(!) – kinderen van God geworden. Dat is toch prachtig? Dat we mogen we ons gewoon toe-eigenen! Dát toe-eigenen is in feite ons geloof. Het woord geloof krijgt pas betekenis, echte inhoud, als we ons vertrouwen op de Here Jezus hebben gesteld. Dan worden we door de Geest van God verwekt tot kinderen van God! Ja, dan wordt Christus in ons geboren! Dat gebeurt met ons, dat gebeurt in ons, daar hebben we geen vat op, maar het gaat ook niet buiten ons om! Als het Woord van God, het Evangelie van Gods redding, tot ons is gekomen en we hebben er ja tegen gezegd, dan ontkiemt in ons het nieuwe leven, de nieuwe mens.

Dat ja zeggen is ook iets dat de Geest van God in ons uitwerkt. Want van nature willen we dat eigenlijk niet. Wij willen het liefst nee zeggen. Dat heeft te maken met de absolute verlorenheid, van elk mens, in de zonde. De macht van de zonde in de mens staat niet toe dat we ‘ja’ zeggen tegen de uitnodiging van het rijke Evangelie van Gods verlossing. Er is niets in ons hart dat mee resoneert als het Evangelie van Gods genade voor de eerste keer tot ons komt. Maar het wonderwerk van de Heilige Geest is dit: waar het Woord wordt verkondigd, daar gaat de Geest werken. Met eerbied gesproken: pas dan komt Hij in actie. Dan gaat Hij doen waartoe Hij naar de aarde is gekomen op de Pinksterdag. Hij brengt dat Woord van God in een mens als een zaad dat in de akker van ons hart gaat ontkiemen. Dat zaad groeit uit tot de nieuwe mens.

Er zijn nu in hetzelfde aardse omhulsel, het menselijk lichaam, twee bewoners: de oude mens en de nieuwe mens! En die oude mens, die oude zondaarsnatuur, wordt als ware op sleeptouw genomen. Meegenomen in een geheel nieuwe werkelijkheid. Die oude mens gaat leren er het zwijgen toe te doen. De oude natuurlijke verlangens worden onderworpen aan de verlangens van de nieuwe mens, die door de Geest van God leeft en wordt gestuurd. Er zijn nu twee kapiteins op het levensschip van elke ware gelovige: die oude kapitein en de nieuwe kapitein. Die oude kapitein wil weliswaar het schip een andere koers laten varen, in een andere richting sturen, maar de nieuwe kapitein doet van zich spreken en dwingt het schip de goede richting in. Maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Dat kan strijd geven, heftige strijd! De Bijbel noemt de strijd tussen het vlees (de oude kapitein, de natuurlijke, zondige lusten en neigingen) en de Geest (de nieuwe kapitein, die er naar zoekt om de wil van God te doen). Daarom: welkom in de strijd, kind van God! Omdat hier vaak onduidelijk onderwijs over wordt gegeven, denken veel christenen dat we wil van God in eigen kracht moeten volbrengen. We falen en we moeten concluderen dat we het christenleven niet kunnen leven.

Die conclusie is juist, maar die moet niet op verkeerde gronden worden genomen. Als deze conclusie voortkomt uit frustratie van een mislukt christenleven, is het gevaar groot dat de mens geheel afhaakt. De moeilijkheden van het leven – van het christenleven – deden het zaad van het Evangeliewoord niet ontkiemen en tot wasdom komen. Hoevelen zijn er niet afgehaakt vanuit deze frustratie. Ze keren terug naar de wereld en de achtergebleven medechristenen komen vaak niet verder dan de veroordeling van deze personen. Wat een verdriet!

We kunnen het christenleven inderdaad niet leven. Dat was de conclusie van Paulus in Romeinen 7. Hij kon het echt niet en riep uit: “Ik ellendig mens!” Maar dat heeft hij opgeschreven, ten eerste omdat het zijn eigen ervaring is geweest, maar ten tweede, omdat hij ons dit als geestelijk onderwijs wil meegeven. Want het gaat om het leven door de Geest, dat dan volgt in Romeinen 8. Het gaat om het leven vanuit de nieuwe mens!

Die nieuwe mens woont in ons, die heeft het leven van Christus, het leven uit God, want hij is uit God geboren! Oh, laten we deze grote Bijbelse waarheid toch tot ons doordringen. De mens, de nieuwe mens, die uit God werd geboren… ‘doet geen zonde… hij kan niet zondigen!’ (1 Johannes 3:9). Wat ben ik blij dat dit in de Bijbel staat. Want dat maakt het gehele bovenstaande alleen maar duidelijker. Bij de wedergeboorte wordt de nieuwe mens in ons verwekt. Als die ook weer in zonde zou vallen, moet er opnieuw een offer gebracht worden, want dan moet die nieuwe mens ook weer verlost worden. We voelen wel aan dat dit heel erg in strijd is met het Evangelie der verlossing! En waarom dan toch die moeite met teksten als deze, die de werkelijkheid van het christenleven weergeven? Het is juist tot hoogste eer van onze Heiland en Redder, Jezus Christus, als we leven uit dat Bijbelse geloof, dat we een nieuwe schepping zijn en dat het oude voorbij is (2 Korintiërs 5:17).

Het is een grote smaad voor de Here Jezus als er christenen zijn die halfbakken leven, met één been in de wereld en in de zonde en zich dan ook nog verontschuldigen met zoiets als: “Ja, een mens blijft nu eenmaal zondaar tot de dood.” Verschrikkelijk is dat! Het klinkt alsof we onze dierbare Heiland dan een klap in het gezicht geven. Alsof Hij voor zo’n halfbakken leven Zijn bloed heeft gegeven aan het smadelijke kruis. Toen Hij Zijn Geest gaf op de Pinksterdag deelde Hij Zijn eigen leven aan ons mee! Hij werd uit God geboren op de Paasmorgen. De Heilige Geest, die God is, daalde af in het graf en wekte Jezus op… als de Zoon van God. Dátzelfde leven kwam tot ons op de Pinksterdag, door de Heilige Geest (Romeinen 8:11). En de Geest is gebleven hier op aarde tot op vandaag.

We moeten niet met de bestraffing van de oude mens bezig zijn, met het uitspinnen van de zondigheid van de zonde en de wet, die de zonde verbiedt en afstraft. Nee, we moeten, ook in de prediking, bezig zijn met de nieuwe mens, die door de Geest is verwekt, geboren uit God. We moeten leren dat die nieuwe mens, die nieuwe natuur, macht heeft in ons om die oude natuur de baas te worden en te blijven. Elk excuus voor de zonde is erger dan een vloek. Het brengt de christen die dat doet in een lage positie, van het varken dat naar de modderpoel terugkeert.

Daarom moeten we leren en te horen krijgen, ook vanaf de kansel, dat de nieuwe mens geen zonde doet en ook niet kán zondigen (1 Johannes 5:18). Maar als je nu onder die prediking zit en je hebt wel gezondigd? Wat moet je dan doen?

Het antwoord is helder: ‘Mijn kinderkens, dit schrijf ik u, opdat gij niet tot zonde komt. En als iemand gezondigd heeft, wij hebben een voorspraak bij de Vader, Jezus Christus, de rechtvaardige; en Hij is een verzoening voor onze zonden en niet alleen voor de onze, maar ook voor die der gehele wereld’ (1 Johannes 2:1-2).

Als we altijd maar met de zonde van de oude mens bezig zijn, verliezen we het zicht op de rijkdom van het Evangelie. We verliezen het zicht op de heerlijkheid van de Here Jezus en op de glorie van God. God wordt dan een bedreigende macht over ons leven, zoals Allah voor de moslim. Hij kijkt altijd met een vergrootglas naar ieder detail van ons bestaan en keurt ons dan voortdurend af. Arme zondaar, die dit leest. Kom tot de Here Jezus, ontvang Zijn nieuwe leven door de Heilige Geest. Ga Hem voortdurend danken voor Zijn grote genade aan u, aan jou bewezen en je zult merken dat de Geest, met jouw geest, gaat getuigen dat je een kind van God bent: uit God geboren! Naast alle rijke beloften hierover in de Bijbel, krijg je ook nog de innerlijke bevestiging in je hart… van de Heilige Geest!

(uit het Zoeklicht)