Schepping of evolutie, wat is er een gedoe over

Published april 10, 2013 by

Waarom is er toch altijd zo’n gedoe over mooie Bijbelse thema’s. Er blijkt altijd weer een grote hoeveelheid meningen te bestaan, waarvan de meeste mensen zeggen: “Ik geloof dit of dat…” zonder Bijbelse onderbouwing. In het Darwin-jaar is dat vooral het thema ‘schepping of evolutie’. Het jaar is nog maar net begonnen of christenen blijken ineens vooraan te staan in de omhelzing van het altijd bestreden evolutiegeloof.

In dit Darwin-jaar wordt er ook veel gedebatteerd over het thema ‘Schepping of evolutie’. Panelen verschuiven, mensen wisselen van standpunten en inzichten en wie in de wereld wil meetellen moet in ieder geval het scheppingsgeloof loslaten en het evolutiegeloof aanhangen. Anders ben je echt wel onnozel. Ik herinner me debatten tussen mensen die in de schepping geloofden – zelfs enkele Nobelprijswinnaars, wetenschappers van naam en faam – en evolutionisten, die met z’n allen debatteerden over de vraag waarin de feiten uit de natuurwetenschap het beste pasten: in het evolutiemodel of in het scheppingsmodel. In Amerika en ook hier won het laatste model op wezenlijke punten. Het ging dan niet om oncontroleerbare geloofsuitspraken, maar om natuurwetenschappelijke feiten. Als leek denk ik dan: er kan toch inmiddels niet zó veel veranderd zijn dat de zaken nu anders liggen en we allemaal ineens óm moeten voor het evolutiegeloof?

Door het geloof
De Bijbel zegt: ‘Door het geloof verstaan wij, dat de wereld door het woord Gods tot stand gebracht is, zodat het zichtbare niet ontstaan is uit het waarneembare’ (Hebr. 11:6). De Heilige Geest wist al, dat in de eindtijd een heftig debat zou ontstaan over schepping en evolutie. Daarom lezen we hier dat de zichtbare dingen niet ontstaan zijn uit andere zichtbare dingen, maar geschapen zijn door het woord Gods. Hier lezen we voor woord de term rhema – dat is het gesproken woord, in dit geval door God. Niemand is er bij geweest toen Hij – door de woorden die Hij sprak – de werelden (het heelal – Hebr. 1:2) heeft geschapen. Toen er nog niemand was om het waar te nemen, heeft God gesproken en de wereld – en het hele universum – geschapen.

Door het geloof kunnen we dat verstaan, niet door proefondervindelijke bewijzen. Dat geloof is hetzelfde geloof als in Hebreeën 10:39 – waar staat, het geloof dat de ziel behoudt. Dat geloof is een gave van God, dat heeft elke gelovige van Hem ontvangen: ‘Want door genade zijt gij behouden, door het geloof, en dat niet uit uzelf: het is een gave van God’ (Ef. 2:8).

Met dit Bijbelse geloof komen we in deze wereld niet veel verder. Integendeel: dat geloof betekent dat we alleen komen te staan, uit worden gespuwd, belachelijk worden gemaakt, in de hoek worden gezet. We worden niet populair als discipelen van Jezus. Dat hebben we ook niet nodig. We hebben Hem immers, onze Heiland en Zaligmaker! We worden buiten de gemeenschap der mensen geplaatst, zoals Jezus buiten de poort heeft geleden. We worden opgeroepen om tot Hem uit te gaan: ‘Daarom heeft ook Jezus, ten einde zijn volk door zijn eigen bloed te heiligen, buiten de poort geleden. Laten wij derhalve tot Hem uitgaan buiten de legerplaats en zijn smaad dragen’ (Hebr. 13:12,13).

Wie het zoekt in de uiterlijke dingen, in de wereld, haar eer en haar waardering, komt altijd bedrogen uit. We moeten uitgaan van dat geloof dat de ziel behoudt en dat ons óók leert dat God schiep toen er niets was – de wereld, het heelal tot Zijn eer! Hij schiep iets uit niets! Daar bovenuit stijgt nog het Bijbelse gegeven dat Christus het Middelpunt is van de hele schepping: alles is door Hem geschapen, Hij is de eerstgeborene van de ganse schepping en alle dingen hebben hun bestaan in Hem (Kol. 1:15-17).

Spreken over de schepping is ook spreken over Christus! Daarom mogen we dat nooit doen vanuit een arrogante of betweterige houding, maar altijd vanuit een biddende en nederige houding. Van Darwin weten we inmiddels dat die houding bij hem niet aanwezig was, evenmin als bij de goddeloze filosoof Thomas Huxley (1825-1895), die wel de buldog van Darwin wordt genoemd. Hij heeft Darwins evolutiegeloof gepredikt en de wereld heeft het snel omhelsd, heel snel. De wereld van na de Verlichting was er geestelijk helemaal rijp voor gemaakt.

Evangelische smaakmakers
Als er dan evangelische smaakmakers zijn, die op bombastische en theatrale wijze deze omhelzing navolgen op grond van wat ze van anderen horen, die zeggen ook in Jezus te geloven, dan is er veel gedoe. En niet ten onrechte. Sommigen zijn in het zwaard van hun eigen arrogantie gevallen als ze voor de televisie theatraal verklaren hoe ze zelf zijn ‘geëvolueerd’ in hun denken. Alsof iemand op zo’n ontboezeming zit te wachten…!

Natuurlijk is het niet verkeerd in gesprek te blijven, feiten te horen uit de wereld van de wetenschap, waaruit evolutionistische conclusies worden getrokken. Maar zijn die feiten altijd onomstreden wáár? Want er zijn tal van wetenschappers, zeker in Amerika, die niet bang zijn buiten de legerplaats te lijden omdat ze vasthouden aan de eerste pagina van de Bijbel.

Na een interview aan de krant Spits kreeg ik een scherpe e-mail van iemand die op mijn uitspraken reageerde. Ik vergeleek het evolutiegeloof met ‘iemand die een berg stenen naar een onbewoond eiland brengt en na miljoenen jaren terugkomt en gelooft dat er dan vanzelf een mooi paleis is ontstaan’. Ik heb hem drie vragen voorgelegd:

  1. Waar komt de complexe taal in de levende cel vandaan? Een levende cel is met het blote oog niet te zien. In die cel is een uitzendend en een ontvangend deel én een enorme hoeveelheid informatie en… intelligentie.
  2. Waar komt de taalovereenkomst tussen het zendende en het ontvangende deel in de cel vandaan? Omdat we met elkaar afgesproken hebben wat woorden betekenen, verstaan we de taal. Dat heet een taalovereenkomst. Ook dat is intelligentie.
  3. Hoe kan het dat de miljarden jaren van de evolutietheorie de Tweede hoofdwet van de Thermodynamica tegenspreken. Deze natuurwet gaat over de toenemende entropie (maat van wanorde) in een gesloten systeem. De Tweede Wet van de Thermodynamica is algemeen bekend als de Wet van Toenemende Entropie. Hoewel de kwantiteit hetzelfde blijft (Eerste Wet), verslechtert de kwaliteit van materie/energie geleidelijk met het verstrijken van de tijd. (bron: Wikipedia)Die wet zegt dus dat materie, aan zichzelf overgelaten, in de tijd vervalt tot een steeds lagere vorm van organisatie. Populair gezegd: het vergaat.

Ik kreeg van deze denkende mijnheer een scherpe en beledigende reactie terug, maar geen antwoord op mijn drie vragen. En zo gaat het altijd in het gesprek over schepping of evolutie. Dat is bedroevend, maar heeft toch te maken met de grote vragen van het leven en uiteindelijk met de vragen over de laatste waarheid. Die mijnheer, die geen antwoord kon geven, bracht mij bij de tekst van Paulus: ‘Bewerende wijs te zijn, zijn zij dwaas geworden, en zij hebben de majesteit van de onvergankelijke God vervangen door hetgeen gelijkt op het beeld van een vergankelijk mens, van vogels, van viervoetige en van kruipende dieren.Daarom heeft God hen in hun hartstochten overgegeven aan onreinheid, zodat bij hen het lichaam onteerd wordt. Zij immers hadden de waarheid Gods vervangen door de leugen en het schepsel vereerd en gediend boven de Schepper, die te prijzen is tot in eeuwigheid’ (Rom. 1:22-25).

Gelovige wetenschappers
Natuurlijk zeggen christenen die in de evolutie geloven, ook in God te geloven – en dat menen ze ook oprecht. Maar wetenschappelijk staat ook vast dat Jezus onmogelijk na drie dagen dood weer levend is geworden. Wat doet men op termijn daarmee, als de aanval op dat geloof massaal wordt geopend. En dat komt zeker. Gaat men dan ook zeggen: De Bijbel is een moeilijk boek. Natuurlijk is Christus opgestaan, maar dat moet je niet zo plat lezen. Als wetenschappers zeggen we: het kan niet lichamelijk, maar als gelovigen zeggen we: het kan wel geestelijk. En zo moet je het zien; het gaat om de theologie. Een griezelige, maar voorzienbare ontwikkeling.

Gesloten systeem
Het kwaad van het evolutiegeloof brengt ons in een gesloten wereldsysteem, waarin de schepping zichzelf heeft geschapen. Buiten de zichtbare werkelijkheid is er dan niets. Dat gesloten systeem laat de mens aan zichzelf over, waarin mens en mensheid steeds verder wegzakt onder de lijn van de wanhoop. Zijn we vandaag al niet onder de wanhoopslijn weggezakt, als samenleving, als cultuur, die de levende God buiten de deur heeft geplaatst? De filosoof Nietzsche schreeuwde het uit toen hij tot de slotsom kwam dat de god van Europa dood was en voorzag de rampspoed van de 20e eeuw: twee wereldoorlogen en zeeën van bloed. En vandaag? Misdaad, drank- en drugsmisbruik.

Onze overheid moet steeds nieuwe wetten en regels opstellen om de samenleving af te houden van een verder afglijden in de immoraliteit: politie mee laten rijden met de stadsbus en handboeien in het vliegtuig. Tel daarbij op de toenemende problemen bij een scherp dalende economie, toenemende werkeloosheid, draconische bezuinigingsmaatregelen door de overheid en het plaatje van de geestelijke wanhoop wordt zichtbaar in materiële wanhoop. Het gesloten systeem biedt een wereld zonder (nood)uitgang. Kunstenaars van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw hebben daar soms aangrijpende wijze beelden van geschetst: mens en wereld in flarden gescheurd, gebroken, eenzaam en leeg, doelloos.

We zijn daarentegen geroepen het Evangelie van Gods genade én Gods toekomst met mens en wereld te verkondigen. Er is er maar één die er belang bij heeft dat de Bijbel dicht blijft, Gods heilsplan wordt verdoezeld, de verwarring toeneemt en de kerk leegloopt en dat is de grote vijand van God en mensen.

Feike ter Velde – Tijdspiegel (overgenomen uit Het Zoeklicht van 7 maart 2009)